cudować

cudować {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ia, cudowaćduję, cudowaćduje {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'wydziwiać, grymasić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Oni strasznie cudują z dziećmi. Cudować z samochodem, z jedzeniem, z fryzurą. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'dziwić się, okazywać nadmiernie zainteresowanie; także: reagować, zachowywać się nadmiernie emocjonalnie; szaleć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Sąsiadki cudowały nad naszymi nowymi meblami. {{/stl_10}}